विहीबार, ०६ मंसिर २०८१
छुट्नु अघि
रेस्टुराँको एउटा कुनामा रहेको टेबल औँलामा च्यापिएको छ आधा सल्किएको चुरोट तिमी छौ र म छु, आमने सामने ।
पहिलो चुस्की लिइएको वाइनका ग्लास
भर्खरै टेबलमा बिसाइएकाछन्
एउटाको घेरामा गुलाफी लिपिस्टिकको दाग लागेको छ अर्कोमा एक थोपा वाइन चुहिएर
फिक्का रातो धर्को बनेको छ ग्लासको बाहिरी खण्डमा ।
म केही भन्दैछु, तर ध्वनि छैन तिमी केही सुन्दैछौ तर ध्यान छैन ।
दोस्रो घुट्को वाइन पिउन
हतारिएर हात बढाउँदा
कुन्नि के नमिलेर उछिट्टिन्छ ग्लास,
हावामा लहराउँछ एकछिन र भुईँमा बजारिन्छ ।
छल्र्याम्म,
के फुट्यो ग्लास कि हृदय ?
दुवै नाजुक हुन्छन् ।
मानिसहरु मुन्टो बटारेर हामीलाई हेर्छन्
र तुरून्तै व्यस्त हुन्छन् आफैँसँग, वेटर भुईँ सफा गर्दैछ ।
भर्खरै माँया टुटेको छ
हाम्रो हृदयमा पनि तर, त्यहाँ कुनै वेटर छैन ।
विप्लव प्रतिक
प्रतिक्रिया